Küçük Hesaplar

Hepimizin “Benim başıma gelmez” diye düşünmeden yaşadığı milyon parçacıklı hatıralarımız vardır.

" Aynı şey benim başıma gelse bir dakika durmam yanında" dediğimizi unuttuğumuz anları defalarca yaşarız.... "Aldatıldığımı anlarsam hemen bırakırım" demek kadar iddialı sözlerin arkasında duramadığımızı unutturan duygusal yoğunluklar yaşarız. Gözümüzün önünde, üstelik bir başkasının yaşadığından daha feci bir ihanet yaşamış bile olsak, durumun farklılığını iddia ederiz... "Büyük konuşmayayım ama kesin terk ederim " değimiz insanlarla  ilişkiyi kurtarmanın yollarını ararken buluruz kendimizi....

Bir ilişki ne zaman bitmeli sorusuna bulunmuş net bir cevap yok henüz ama bence bir ilişki kendi kredisini tükettiği noktada size kredisiz sunulan imkanları da tükettiğiniz noktada icra yolu ile biter.... Bazen borçlu alacağının peşine canı pahasına düşer, bazen de sizinle kaybedeceği zamanı kazanca dönüştürmek için başka çalışmalar başlatır.... Her iki durumda da borçlular kendilerini aslında bilirler. Karşılıklı olarak alacak verecek o kadar karışmıştır ki, bazen artık taraflar feragat yolu ile uzlaşmaya çalışırlar...  Bazen de taraflardan biri yada her ikisi birden alacak peşine düşer.... Bu gibi durumlarda hiçbir taraf, verecek peşine düşmez çünkü bütün davalar alacak davası biçimindedir. Kimse vereceği için dava açmaz...

Hesabın her zaman temiz ve borçsuz tutulması sağlıklı olandır. Taraflar birbirleri için yaptıklarını unutmamalılar.... Çünkü unutulan bir iyilik, bir gün o iyiliği yapan tarafından mutlaka hatırlatılacaktır. Bu insan doğasıdır. Mesele, o iyiliğin hatırlatılmasına gerek bırakmamaktır. Kimse bu gibi durumlarda küçük hesaplar yapma eğiliminde değildir ama hastalığınızda size ilaç vermiş bir kişiyi de hastalığında yalnız bırakmamak gerekir. Kısacası, hesap her zaman küçükken yapılabilmelidir, rakamlar daha da büyümeden.